Vliegveldgaas (Square Mesh Track; SMT) met vierkante mazen van 75 mm was een Britse ontwikkeling die voortkwam uit de bewapening voor de betonindustrie. Voor het vliegveldgaas werd 5 SWG koud getrokken staaldraad gebruikt met een doorsnede van 5,385 mm. Het gaas werd gefabriceerd in matten van 3.65 m x 1.8 m of in rollen van 2.2 m breed bij 23.5 m lang. Op een zeker moment werd er in Groot Brittannië een productie van 900,000 m2 per maand bereikt. De matten werden in de lengte of breedte richting gelegd en overlapten elkaar met een of twee mazen. Ze werden met elkaar verbonden door middel van zacht metalen beugelclips.
Gedurende tests door de Britse en Amerikaanse genie bleek het vliegveldgaas de neiging te hebben zich op te rollen waarbij het gaas golven voor de vliegtuigwielen veroorzaakte als de piloot te vroeg afremde tijdens de landing. Dit kon voorkomen worden door de mat aan te spannen en te fixeren met piketpaaltjes. Met dit vliegveldgaas werd de eerste verharde start en landingsbaan in Normandië gemaakt. Als het over gras werd aangelegd verminderde het de slijtage aan de graszoden en bleef het vliegveld langer bruikbaar tijdens regen en kon men snel weer starten na een stortbui. Het kon ook over een bitumeuze laag (PBS) worden aangelegd om slijtage te voorkomen, speciaal op plaatsen waar de vliegtuigen stonden opgesteld.
Vliegveldgaas (Square Mesh Track; SMT)